ZOEKEN:
Dunhuang | Mogao
Hangzhou | Feilaifeng
Hangzhou | Lingyin Tempel
Quanzhou | Chengtian Tempel
Quanzhou | Chengtian Tempel
Beijing | Lamatempel

De boeddhistische leer gaat uit van de gedachte dat het aardse bestaan een lijdensweg is, waaraan men slechts kan ontkomen door het volledig vernietigen van alle begeerte, het bereiken van Nirvana (Uitdoving).

De weg hier naar toe is lang en moeilijk. Daarvoor is geestelijke en lichamelijke oefening, vooral meditatie nodig. Het huidig lot is bepaald door Karma, de daden die in een vroeger bestaan zijn begaan, en de huidige daden beïnvloeden de volgende reïncarnatie. Het doel is via wedergeboorte het Nirwana te bereiken. De uiteindelijke verlichting is de enige realiteit in een wereld die bestaat uit illusies.

Hangzhou-Lingyingsi17-K2010De kern van de leer zijn het Dharma Wiel (Wiel van de Wet en de Waarheid) en de Vier Edele Waarheden:

  1. de wereld is vol lijden;
  2. de oorzaak van het lijden is begeerte;
  3. het verzaken van begeerte is de weg naar verlossing;
  4. de weg wordt aangegeven door het Achtvoudige Pad:
  • juist inzicht,
  • juiste antwoorden,
  • juist spreken,
  • juist handelen,
  • juist leven,
  • juiste inspanning,
  • juiste geesteshouding en
  • juiste concentratie door meditatie.

De stichter van het boeddhisme is prins Siddhartha Gautama (566-c486 v.Chr.). Hij leefde in het grensgebied van het huidige India en Nepal. Hij verliet vrouw en kind om in eenzaamheid antwoorden op de vragen van het leven te vinden. Siddhartha mediteerde 49 dagen lang onder een Bodhi-boom in Bodhgaya. Daar werd hij de ‘Verlichte’ of de ‘Ontwaakte’, kortom de boeddha. Hij begon te preken. Zij eerste preek hield hij in Sarnath (bij Varanasi) en zijn gehoor bestond alleen uit herten. Maar al snel resulteerden zijn preken in een snel groeiende schare volgelingen.

Het boeddhisme was geen godsdienst, eerder een levensbeschouwing en een morele code. In de kern is het simpel, rationeel, causaal en persoonlijk. Het boeddhisme kende geen godenaanbidding en was toegankelijk voor alle klassen. Gautama wordt ook niet beschouwd als de eerste Boeddha, noch als de laatste. Hij is de vierde of de `verlichte’ Boeddha. Boeddhisten geloven dat iedereen het Nirwana, de verlichting, kan bereiken en dus Boeddha kan worden.
Boeddha predikte maar zette zijn leer niet op schrift. Dat deden volgelingen op hun eigen wijze. Dus ontstond er discussie over de juiste leer.

Ongeveer 140 jaar na Sakyamuni’s dood splitste de boeddhistische gemeenschap zich in twee scholen: Hinayana (Kleine Wiel of Smalle Voertuig)) en Mahayana (Grote Wiel of Brede Voertuig). Het essentiële verschil was dat Hinayana degenen ondersteunden die streefden naar de redding van het individu, terwijl Mahayana degenen ondersteunden die naar de redding van alle wezens streefden.

Hinayana wordt ook wel Theravada (Leer van de Ouden) genoemd, omdat de volgelingen vasthielden aan de letterlijke teksten van de oudste Pali geschriften en het smalle pad volgden van ascetisme en individuele verlichting. Het Hinayana werd overheersend in het boeddhisme in Sri Lanka, Burma, Thailand en Laos.

Mahayana ziet het boeddhisme als meer dan individueel, dat het geloof zich zal uitstrekken over de hele mensheid en voor verlossing zal zorgen. Daardoor is de benadering anders, meer op de wereld gericht. In het Mahayana spelen bodhisattva’s een belangrijke rol: zij streefden niet naar verzaking van de wereld om het Nirvana te bereiken, maar keerden terug naar de wereld uit mededogen met de mensheid. Het Mahayana werd overheersend in China, Vietnam, Korea en Japan. Vanuit het Mahayana, vermengd met daoïstische ideeën, ontwikkelde zich het Chan-boeddhisme, ook bekend in de Japanse variant als Zen-boeddhisme, waarin meditatie een belangrijk element was.

Een derde soort boeddhisme zag de harmonie tussen mens en universum als de sleutel tot de redding. Deze tantrische stroming vermengde zich in Tibet met de lokale Bon-religie en resulteerde in het Lama-boeddhisme van Tibet.

<- Geestelijk leven