KANGDING དར་མདོ་ / 康定
Kangding, oftewel Darbo, ligt op een hoogte van 2560m in het westen van Sichuan, 325 km van Chengdu. Boven de stad torent de Gongashan (Minya Konka, 7556m) uit. Kangding is de hoofdstad van de Ganzi (Garze) Tibetaanse Autonome Prefectuur (in deze prefectuur ligt ook de plaats Ganzi). Kangding een redelijk grote plaats, van circa 35.000 mensen en ligt in een vallei bij de samenloop van twee rivieren, de Zheduo (Dar) en de Yala (Tse). De Zheduo-rivier levert de verwarming en elektriciteit.
Kangding is eeuwenlang de ontmoetingsplaats geweest van Tibet en China en was en is dus ook een handelsstad. De Chinezen kochten zilver, huiden en kruiden van de Tibetanen, die op hun beurt vooral thee kochten. Vooral de beroemde thee uit Ya’an, als balen verpakt in yakhuiden werd hier verhandeld. Vroeger was Kangding de hoofdstad van het Tibetaanse rijkje Chakla (of Chala). Van 1939 tot 1951 was het de hoofdstad van de provincie Xikang, die werd beheerst door de krijgsheer Liu Wenhui.
In Kangding wonen voornamelijk Han-Chinezen, maar ook Tibetanen, Yi en Hui. De Tibetanen die hier wonen zijn vooral Khampa en Qiang.
Kangding oogt in eerste instantie betonnerig, rommelig en (te) Chinees. Bij nader inzien valt het wel mee, het is meer dat je zou verwachten dat de sfeer al wat Tibetaanser zou zijn. De stad wordt doorsneden door de in het centrum gekanaliseerde bergstroom waar het water doorheen dendert. Aan weerszijden zijn enkele parallelle straten met veel winkeltjes. De sfeer is gemoedelijk. Bij een van de bruggen zie je nog een aantal lage oude houten huizen met winkeltjes; zo moet Kangding er tot voor enige jaren geleden hebben uitgezien, nu zijn ze een residu dat binnenkort ook voor het beton gaat wijken.
Namo Klooster
Het Namo Klooster (Namo Gompa, in het Chinees ook Nawu Si genoemd) ligt aan de rand van de stad, op een heuvel. Het klooster is in 867 gesticht als een Nyangmapa-klooster. Later ging het over naar de Kadampa-sekte. Het klooster had een behoorlijke faam en in 1279 werd de abt door Kublai Khan (toen keizer van China, van de Yuan-dynastie geworden) om aan het Mongoolse hof te prediken. In 1639 werd het klooster verwoest In de vele veldslagen die de overgang van Ming naar Qing markeerden. Het is in 1646 herbouwd als een Gelukpa (Geelkap) klooster. Tijdens de Culturele Revolutie (1966-69) werd het klooster grotendeels verwoest. Er bleven slechts enkele monniken aanwezig, dus het was in de Culturele Revolutie niet helemaal gesloten. Het was de Panchen Lama die in 1986 zorgde voor een nieuwe start. Het klooster wordt sindsdien herbouwd en kreeg ook weer aanzien. In 1989 was de Daki Tulku (abt) van Namo Gompa aanwezig op een grote bijeenkomst van vooraanstaande lama’s in Lhasa. De herbouw van het klooster gaat nog steeds door en vindt plaats op basis van beton met daaromheen en in de afwerking traditionele bouw. In het klooster is niet één, maar zijn vijf sekten aanwezig zijn. De monniken, nu zo’n honderd, zijn vooral Khampa uit Chamdo, maar er zijn er ook enkele die afkomstig zijn uit Han-gebieden.
Ngachu Klooster
De kleine Ngachu Gompa (in het Chinees Anye Si) is een rustige tempel daterend uit 1654, en er wonen enkele tientallen monniken. Er zijn twee zalen met boeddhistische beelden. In de linkerzaal zijn langs de wanden honderden kleine boeddha’s geplaatst. De tweede zaal is een nieuw gebouwde Jampa Kapel. De Gompa staat in de stad, bij het water.
Kangding Plein
Het plein is het centrale punt van de stad. Op de rand van de fontein in het midden zitten de mensen (hier vooral Khampa Tibetanen) rustig om zich heen te kijken en te keuvelen. Onder het plein is een winkelcentrum met een grote supermarkt en kledingzaken. Bij het plein zijn ook wat trendy zaken, zoals een coffeeshop waar jonge moderne Tibetanen en Chinezen zitten, en een kiphamburger / frites zaak, Tasty genaamd.
In de avond vindt het vertier plaats op het stadsplein. Iedere avond rond een uur of zeven verzamelen zich vele mensen op het centrale plein. Dan gaat de muziek aan en in een, twee of drie grote cirkels wordt er door honderden mensen gedanst. Daaraan doen vooral vrouwen, maar ook mannen, jong en oud aan mee, vooral Tibetanen, maar ook Chinezen.
