LUSHAN 庐山

Lushan ligt ten zuiden van Jiujiang, 210 kilometer ten noordwesten van Nanchang in het uiterste noorden van de provincie Jiangxi. De berg ziet uit over het Poyang Meer en de Yangzi-rivier en wordt beschouwd als een van de mooiste bergen van China en hij trekt dan ook veel Chinese toeristen. De hoogste piek, Dahanyang, is 1543 meter en is besprenkeld met stenen gebouwen, kerken en hotels in Europese stijl. De beste tijd om de Lushan te bezoeken is van juni tot oktober. In april en mei is er vaak veel mist en regen.

De naam Lushan betekent ´Berg met Strohutten´. Drieduizend jaar geleden woonden volgens de legende de zeven Kuan-broeders op de berg als kluizenaars. Om van hun wijsheid te profiteren zond de Zhou-keizer een gezant om hen naar de hoofdstad te halen. Maar de gezant trof slechts lege strohutten aan.

Vakantieoord Chiang Kaishek

De Lushan werd in de tweede helft van de 19e eeuw een vakantieoord. Ongeveer 100 hotelgebouwen en villa’s werden voltooid en gebruikt door rijke Chinezen, regeringsambtenaren en buitenlanders. De meesten werden in een draagstoel langs een steil pad van 9 kilometer naar boven gedragen. Zo ook Chiang Kaishek, die hier zijn zomerresidentie had. Tussen 1928 en 1938 hield de Guomindang talrijke vergaderingen te Lushan. Hier ontmoette de Amerikaanse generaal George C. Marshall hier Chiang Kaishek in 1948-49 nadat de Guomindanglegers Manzurije aan de Communisten hadden verloren.

Plenum Centraal Comité CPC

In 1959 werd te Lushan het 8e Plenum van het 8e Centraal Comité van de Chinese Communistische Partij gehouden, waarop maarschalk Peng Dehuai, toen Minister van Defensie, een kritische redevoering hield ten aanzien van Mao Zedongs Grote Sprong Voorwaarts.

In 1970 werd hier opnieuw een plenum gehouden. Ditmaal was het de beurt aan maarschalk Lin Biao, die Peng Dehuai als Minister van Defensie was opgevolgd, om Mao te bekritiseren – deze keer voor zijn toenaderingsbeleid tot de Verenigde Staten.

Lushan Museum

Het kleine Lushan Museum is gehuisvest in de vroegere bibliotheek van Chiang Kaishek. Het heeft relieken, steendrukken, foto’s, schilderijen, klassieke ambachtsproducten en porselein uit vele periodes.

Vlakbij is het Volkstheater waarin lokale opera, acrobatiek en bioscoopvoorstellingen voor 1000 mensen worden gehouden en de Communistische Partij in 1959 zijn eerder genoemde 8e Plenum hield.

Donglin Klooster

Aan de voet van de Lushan ligt het Donglin Klooster, gebouwd in 386 voor de monnik Hui Yuan (334-416), de stichter van de Zuivere Landsekte van het Boeddhisme. Onder zijn discipelen waren een Indiër en een Nepalees, die vele jaren lang boeddhistische soetra’s vertaalden. Het klooster bereikte zijn hoogtepunt tijdens de Tang-dynastie, met een enorme bibliotheek en meer dan 300 zalen en woonvertrekken. Het werd tijdens de Taiping-beweging in het midden van de vorige eeuw ernstig beschadigd en bijna geruïneerd in de krijgsherenperiode (1912-1949). Vandaag de dag wonen er 20 monniken. Er zijn 5 zalen gerestaureerd. In een hiervan staat een beeld van Guanyin, in een andere van de stichter Hui Yuan. Een derde is gewijd aan de 18 beroemdste monniken van het klooster, terwijl de vierde en vijfde als gebedszalen worden gebruikt. Achter het klooster ligt in een bamboebos de Bron der Intelligentie, waar de Chinezen graag van drinken.

Bloemenpad Park

Lushan wordt verdeeld in een Oostelijke Vallei en een Westelijke Vallei met een tunnel bij Guling. Binnen loopafstand van het centrum van Guling begint het Bloemenpad aan het uiteinde van het Ruijin Meer, vlak bij de Drakenhoofd Rots (Long Shou Yan) met een indrukwekkend uitzicht over de Jinxui Vallei eronder. Het park langs het Bloemenpad heeft een bloemen- en een Chinese- bonsaitentoonstelling. Vlakbij bevinden zich twee grote karakters die ‘Bloemenpad’ betekenen en de calligrafie van de dichter Bai Juyi zouden zijn.

Een natuurlijke rotsformatie naast het meer en het pad zien eruit als de twee uiteinden van een brug over een ravijn. Volgens de legende ontsnapte Zhu Yanzhang, voordat hij in 1368 de eerste keizer van de Ming-dynastie werd, hier aan zijn rivalen. Een vlinder voltooide de brug, waardoor wel Zhu, maar niet zijn vijanden konden oversteken. Het meer is in 1956 aangelegd in de vorm van een viool.

Grot van de Daoistische Onsterfelijke

Het Bloemenpad leidt vervolgens naar de Maanpoort. Hierachter rechts bevindt zich een tien meter diepe, hoge en brede grot, waar de beroemde monnik Lu Dongbin het Daoïsme zo intensief bestudeerde dat hij een van de ‘Acht Daoïstische Onsterfelijken’ werd, degene met het bovennatuurlijke zwaard. Het water in de Druppel voor Druppel Bron (Yi Di Quan) in de grot zou medicinaal zijn. De formatie over de monding van de rots is als Boeddha’s hand gevormd. Rechts is het Pad voor het Bezoeken der Feeën, waar, rechts van het paviljoen, de drie rode karakters Bamboebos Tempel betekenen. Dit verwijst naar een tempel in de buurt die naar de hemel steeg. Links binnen de maanpoort is een stenen paviljoen met een stenen tafel over de carrière van een beroemde monnik die eens de eerste Ming-keizer en zijn leger hielp om de rivier over te steken.