ZOEKEN:

CHUANDIXIA 爨底下

In de Chinese hoofdstad Beijing zijn natuurlijk prachtige, monumentale bezienswaardigheden die een bezoek zonder meer waard zijn. Maar er zijn ook zeer bijzondere plekken even buiten de stad, in het Mentougou District, binnen de stadsprovincie Beijing. Het prachtig bewaard gebleven traditionele Ming-dorp Chuandixia ligt 90 km, circa anderhalf uur rijden, ten westen van Beijing.

Chuandixia

Chuandixia ligt op de historische postroute tussen Beijing en Xi’an. De bewoners hebben vrijwel allemaal de familienaam Han. Het dorp bestaat uit traditionele huizen uit de Ming en Qing.

Een verslag uit 2006:

“Op een zonnige zondag zoeven we door Beijing. Het eerste stuk is druk; tegenwoordig wordt een inwoner van Beijing geacht op zondag met zijn gezin in zijn onlangs aangeschafte auto rond te toeren. Maar dan doemt het grote staalcomplex aan de westelijke rand van de stad op en even daarna zijn we de stad uit. Al snel wordt het groen en heuvelachtig. De weg is goed, de chauffeur heeft er zin in en we zijn in een goed uur in Zhaitang, een districtsstadje. Hier moeten we even de weg vragen naar onze bestemming, Chuandixia.

Als we Chuandixia binnenrijden is er zowaar een parking en moeten we toegang betalen. In 2003 is het dorp namelijk officieel erkend als ‘folk culture village’. Maar het is er niet druk en er zijn nog geen souvenirwinkeltjes. De belangrijkste handel op straat is die in pompoenen en gepofte maïs. De bezoekers zijn vooral dagjesmensen uit Beijing, families die inmiddels twee generaties gewend zijn aan flats en die hier op zoek zijn naar het traditionele leven. Regelmatig zie ik ouders aan hun kinderen uitleggen dat opa en oma vroeger ook zo hebben gewoond.

Het tussen groene heuvels gelegen, pittoreske Ming-dorp, Chuandixia, dateert uit het eind van de Ming-periode (17e eeuw). Het is een van de best bewaard gebleven voorbeelden van traditionele dorpen uit die periode. De naam betekent ‘Dorp beneden het Chuan Fort’ en refereert naar een nu verdwenen fort vlakbij. Het karakter ‘chuan’ is traditioneel en gecompliceerd, tegenwoordig wordt vaak het eenvoudige karakter voor ‘rivier’ (zoals in Sichuan) gebruikt.

Chuandixia lag aan een oude keizerlijke weg en vanouds waren er al herbergen. Daardoor was het dorp in onrustige tijden ook kwetsbaar. Het bestaat uit een benedendeel en een enigszins versterkt bovendeel. Er zijn in totaal zeventig siheyuan (hofjeswoningen) met in totaal vijfhonderd kamers. Vroeger behoorden alle dorpelingen tot één familie, met de familienaam Han. Alle huizen waren met elkaar verbonden via zijpoortjes, zodat vrouwen (die vroeger geacht werden binnen te blijven) toch hun familieleden konden bezoeken zonder op straat te komen.

Er waren in het dorp verschillen tussen arm en rijk. De rijkste familie bezat in de 19e eeuw onder andere een rijstmolen en zij woonden in het hoogste huis van het dorp. De centrale kamer van deze siheyuan heeft vijf compartimenten, met links en rechts zijkamers. In het midden is er een ontvangstruimte met twee balken zonder steunmuren, kennelijk een architectonisch novum in die tijd. Deze familie is overigens in de Culturele Revolutie verdreven uit het dorp en komt nu alleen jaarlijks in april met het Qingming festival even terug om de graven schoon te maken en de voorouders eer te bewijzen.

In het dorp zijn op verschillende plekken nog de sporen van de Culturele Revolutie aanwezig. Je kunt hier nog op muren lezen dat je moet leren van het Mao Zedong Denken en dat je de revolutionaire modellen Dazhai en Daqing moet navolgen in landbouw en industrie.

In recente jaren werkten de meeste dorpelingen in de mijnbouw; in dit gebied ligt de steenkool dicht aan de oppervlakte en er waren veel kleine, simpele mijnen. Na een periode met veel mijnongelukken, en ook vanwege de vervuiling, heeft de regering in 1998 de mijnen gesloten. Een deel van de bevolking is weggetrokken en anderen hebben een nieuw bestaan gevonden in het toerisme. De eigenaar van het gastenverblijf waar wij onze lunch gebruikten was vroeger vrachtwagenchauffeur voor een mijn. Nu kookt hij en in zijn vrije tijd is hij een zeer verdienstelijke kalligraaf.

Tegenwoordig zijn steeds meer siheyuan kleine, eenvoudige gastenverblijven geworden. Men slaapt dan op een kang (een stenen bed dat van onderen wordt verwarmd), soms wel met vier of zes mensen naast elkaar. Men deelt met andere siheyuan de communale toiletten en wasruimtes. Overigens zijn die toiletten tegenwoordig wel redelijk modern en schoon. [2012: De meeste huizen beneden aan de heuvel zijn tegenwoordig omgevormd tot pension of restaurantje]

Momenteel wonen er in Chuandixia nog 36 families, in totaal 93 mensen. De meeste hebben nog altijd de familienaam Han. De helft van de huizen staat leeg, sommige zijn vervallen, andere worden opgeknapt ten bate van het toerisme. Overigens zijn er aan de rand van het dorp ook huizen die al verwoest zijn sinds de Japanners hier in de jaren ’30 en ’40 flink huishielden.

Aan de ene kant van het dorp is de vooroudertempel, aan de andere kant staat op de berghelling een tempeltje dat is gewijd aan de god Guanyu. Hier heb je een mooi uitzicht op het dorp en de omgeving. Er is een wandelroute van een paar uur rond het dorp. Het is ook mogelijk om in de heuvels een stevige wandeling te maken, met zelfs een trekking (drie uur klimmen) naar een afgelegen deel van de Grote Muur dat ‘De Zeven Torens’ wordt genoemd.

De meeste bezoekers maken een korte wandeling van het dorp naar de ‘Spleet tussen de Bergen’, een plek waar twee rotsen dicht bij elkaar komen en waartussen slechts een smalle strook hemel te zien is. Dat wilden we ook wel even zien, maar het bleek hier erg druk. We werden begroet door een grote groep woest uitziende boerenkrijgers, kennelijk was men een boerenopstand aan het voorbereiden. Dus ook de filmindustrie heeft Chuandixia gevonden. En terecht, want het biedt een prachtig, traditioneel Chinees decor.”

TOURS MET CHUANDIXIA

Maatwerk tours

afhankelijk van uw wensen
naar eigen wens