Zuidelijke Song (1127-1279) 南宋
Door het ontstaan van het Jin-rijk werd de Song-dynastie in 1127 naar het zuiden verdreven, waar Hangzhou in de huidige provincie Zhejiang in 1138 de nieuwe hoofdstad werd. De stad zou uitgroeien tot 1,5 miljoen inwoners.
In tegenstelling tot eerdere hoofdsteden was Hangzhou niet alleen een bestuur- en consumptiecentrum, maar ook een stad met veel nijverheid en handel. Naast de elite van ambtenaren en landheren ontstond er ook een middenklasse van zakenlui en een brede groep handwerkers en arbeiders. Het sociale leven creëerde een nieuwe urbane cultuur, met vele geletterden, een uitgebreid uitgaansleven en vele festiviteiten die vaak door beroepsgilden werden georganiseerd. De cultuur van de geletterden kreeg ook een enorme impuls door de boekdrukkunst. Ideologisch was het de tijd van het neo-confucianisme, gericht op zelfontwikkeling een politieke theorie. In de Zuidelijke Song was sprake van een ware renaissance, een ontwikkeling op economisch, sociaal en cultureel terrein. Deze ontwikkeling zou in de 13e eeuw van buitenaf worden verstoord.
Na 1127 was er nog jaren strijd tussen de Song en de Jin. Pas in 1141 sloten ze vrede, waarbij de Song een jaarlijkse schatting aan de Jin moest betalen. Ondanks het enkele malen terugkeren van schermutselingen bleef het daardoor rustig aan de noordgrens van de Song.
De opkomst van de Mongolen in het begin van de 13e eeuw werd aanvankelijk in Hangzhou niet bijzonder serieus genomen. Nadat deze nieuwe barbaren in 1234 de Jin hadden verdreven zag de Song zelfs kans de verloren gebieden ten zuiden van de Gele Rivier te heroveren. Dit leidde tot een Veertigjarige Oorlog met de Mongolen, die uiteindelijk in 1279 zegevierden, heel China onder hun controle brachten en de Yuan-dynastie vestigden.
<- Jin | Geschiedenis tot 1949 | -> Yuan