Conservatieve reorganisatie (1989-1993)
Na de gewelddadige onderdrukking van de democratische beweging volgde een reorganisatie in conservatieve zin in de regerings- en partijtop. Zhao Ziyang en enkele medestanders verdwenen van het toneel. Jiang Zemin, de burgemeester van Shanghai die zich al in een vroeg stadium tegen de demonstraties had gekeerd, werd de nieuwe partijleider, en president Yang Shangkun, wiens schoonzoon leiding had gegeven aan het 27e leger dat het Tian’anmenplein had schoongeveegd, werd de nieuwe sterke man. Er volgden razzia’s op activisten en studentenleiders, die nu contra-revolutionairen werden genoemd. Er kwam een campagne tegen ‘bourgeois liberalisme’ en de partijgelederen werden gezuiverd van leden die de eisen van de demonstranten actief of passief hadden gesteund.
Na deze gedenkwaardige gebeurtenissen werd het politiek conformisme opnieuw troef in China. Desalniettemin hernam het dagelijkse leven al snel weer zijn normale loop. De opendeurpolitiek bleef gehandhaafd, de hervormingen weliswaar niet uitgebreid, maar ook niet teruggedraaid, waardoor de inflatie enigszins onder controle werd gebracht. Het doel van het nieuwe conservatief hervormingsgezinde beleid was modernisering en samenwerking met het Westen, met het buitensluiten van de politieke en culturele invloeden die daarvan uitgaan en het handhaven van de centrale rol van de partij. Met dit beleid werden enkele jaren lang goede groeicijfers behaald, maar werden de grenzen voor een verdergaande groei ook steeds duidelijker. Begin 1993 greep grand old man Deng Xiaoping hierop nog één keer in. Hij wist de hardliners Yang Shangkun en diens halfbroer Yang Baibing uit de militair/politieke top te doen verdwijnen, kapselde de macht van Li Peng in en haalde de relatief liberale vice-premier Zhu Rongji naar voren als nieuwe economische opperpaus.
<- Democratische beweging | Geschiedenis na 1949 | -> Technocratisch intermezzo