MACAU 澳门
De voormalige Portugese kolonie Macau (of Macao) is op 20 december 1999, in navolging van Hongkong in 1997, in Chinese handen overgegaan, nadat de Portugezen er vanaf 1557 de dienst hadden uitgemaakt. Macau is nu een Speciale Administratieve Regio met een beperkte mate van zelfbestuur. Macau is slechts 30 km² groot en er wonen 600.000 mensen.
Macau bestaat uit het schiereiland Macau en twee door inpoldering verbonden eilanden, Taipa en Coloane en ligt slechts 65 km van Hongkong. Zie onder de kaart voor de historische achtergronden en zie voor de stedenbeschrijving:
Geschiedenis van Macau
De Portugese kolonie Macau is een vreemdsoortig overblijfsel van de 16e eeuwse `ontdekkingsreizen’. Het ligt slechts 60 km ten zuidwesten van Hongkong, aan de andere zijde van de Parelrivier die naar Guangzhou voert. Macau, de `Stad van God’, bestaat uit het schiereiland Macau (6,45 km²) en ten zuiden daarvan de eilanden Taipa (4,4 km²) en Coloane (6,6 km²) die door de inpoldering van Cotai daartussen aaneen zijn gevoegd. De totale oppervlakte is slechts 30,5 km². Van de 650.000 mensen die de kolonie officieel telt is 95% van Chinese afkomst. Er zijn 10.000 Mecanezen, nazaten van Portugese mannen en Chinese vrouwen.
De Portugezen, die vanaf de eerste reis van Vasco da Gama in 1498 trachtten hun deel te krijgen van de lucratieve Aziatische handel, kwamen in 1513 terecht in de monding van de Parelrivier. Het lukte hen echter niet om een meer permanente handelspost te krijgen, tot zij in 1557 na piraten verdreven te hebben de informele goedkeuring kregen van de autoriteiten in Guangzhou om het schiereiland Macau te bezetten. Een formeel verdrag werd echter niet gesloten. Vanaf het begin bloeide Macau, zowel vanwege de handel met China als als tussenpost tussen Japan en India. Begin 17e eeuw telde Macau al vele duizenden Portugezen.
Macau werd ook al snel een centrum voor de Katholieke missie. Onder de eerste missionarissen waren Francis Xavier en Matteo Ricci, beiden beroemde geleerden en Jezuïeten. Macau werd het hoofdkwartier van de missie in Azië en nog steeds staan er veel kerken.
Aan de bloei van de kolonie kwam een eind nadat Spanje in 1580 Portugal bezette, in het begin van de 17e eeuw de Nederlanders de Portugezen gingen beconcurreren en diverse aanvallen uitvoerden op Macau (het was immers de Tachtigjarige Oorlog) en Japan in 1637 zijn deuren sloot. In 1640 verbood China de handel tussen Macau en Guangzhou, nu het Japanse zilver in ruil voor de zijde en porselein uitbleef.
Macau leed een kommervol bestaan. In de 18e eeuw, toen de buitenlandse handelaren in Guangzhou aan allerlei restricties waren onderworpen, herleefde de kolonie als buitenpost voor alle Europeanen die in China zaken wilden doen. Macau hield deze positie als zomerverblijf voor taipans en hun personeel tot de Britten in 1841 Hongkong bezetten en een jaar later meerdere Chinese havens werden geopend voor de handel.
In 1845 werd Macau tot vrijhaven verklaard. De betaling van belastingen en pacht aan de Chinese autoriteiten stopte en de Chinese douane-ambtenaren werden er uitgezet. De Portugezen slaagden er in 1887 in om China een verdrag te laten tekenen waarin Macau, samen met de eilanden Taipa (al bezet door de Portugezen) en Coloane, onder Portugees bestuur kwam.
Eind 19e eeuw groeide de bevolking snel door de toeloop van vluchtelingen van honger en oorlog uit China. Na de Japanse invasie in China in 1937 groeide het aantal mensen zelfs tot 500.000. De Japanners respecteerden Portugal’s neutraliteit en lieten Macau met rust, waardoor er na 1941 ook vele Europeanen naar toe vluchtten. De volgende golf vluchtelingen kwam na de Communistische overwinning in China in 1949. De meest recente toestroom was die van Vietnamese bootvluchtelingen van 1978 tot 1980.
In 1951 werd Macau uitgeroepen tot een overzeese provincie van Portugal. Het rustige leven in de kolonie werd in 1966 verstoord door Rode Gardisten en er waren gewelddadige rellen. Na de Anjer Revolutie in 1974 en de daarop volgende dekolonisatie wilde Portugal afstand doen van Macau. China vroeg Portugal echter de status quo te handhaven totdat de toekomst van Hongkong was bepaald. Hierover werd in 1987 een verdrag gesloten. Daarna werd Macau, op 20 december 1999, weer formeel Chinees, maar kreeg (net als Hongkong) de status van een Speciale Bestuurlijke Regio, met een kleine mate van autonomie.
De belangrijkste industrie in Macau is het gokken, dit levert een derde van de overheidsinkomsten. Het gokwezen wordt gerund via een monopoliecontract door een consortium van Chinese zakenlieden. Daarnaast leeft de kolonie van wat lichte industrie en het toerisme.